କବିତା – ପ୍ରିୟା ବିହୁନେ ମାେ ଗାଆଁ – ପ୍ରଦୀପ କୁମାର ପ୍ରଧାନ

ମୋ ଗାଆଁ ପୋଖରୀ ତୁଠର ପଥର
ପଡ଼ିଅଛି ମୁହଁ ମାଡ଼ି,
ତୋ ପାଦ ପରଶ ପାଇଁକି ଟିକିଏ
ହେଉ ଅଛି ସଦା ଝୁରି ।।

ମୋ ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡରେ ତୋ ପାଦ ନୂପୁର
ରୁଣୁ ଝୁଣୁ ବାଜୁ ନାହିଁ,
ମୋ ଗାଆଁ ଦାଣ୍ଡ ଧନ୍ୟ ହୋଇ ଯିବ
ତୋ ଚରଣ ଧୁଳି ପାଇ ।।

ମୋ ଅଗଣାରେ ପୁନେଇଁ ଜହ୍ନଟା
ଖେଳୁ ନାହିଁ ଲୁଚକାଳି,
ତୋ ବିହୁନେ ପ୍ରିୟା ବାଦଲ ଉହାଡେ
ଲୁଚିଛି ମନକୁ ମାରି ।।

ଭେଟ ହୋଇଗଲେ ଦନେଇ ଭାରିଯା
ତୋ ଖବର ପଚାରୁଛି,
ତୋ ହାତରେ ଭଙ୍ଗା ପାନ ଖଣ୍ଡିକର
ଭାରି ପ୍ରଶଂସା କରୁଛି ।।

କୁନା କୁନି ନିତି ଘରକୁ ଫେରନ୍ତି
ତୋ ଫେରିବା ବାଟ ଚାହିଁ,
ତାଙ୍କ ପ୍ରିୟ ଖୁଡ଼ି ସେନେହ ସହିତ
ମନ ଲାଖି ଭେଟି ପାଇଁ ।।

ମୋ ଘର ମଥାନେ ଡାମରା କାଉଟା
ରାବିଦେଲେ କା’ କା’,
ଦାଣ୍ଡ ଦୁଆରକୁ ବାର ବାର ଯାଇ
ଦେଖି ଆସୁଛନ୍ତି ମାଆ ।।

ମୋ ନରମ ଶେଯ ତୋ ଦେହ ଉଷୁମ
ନିତି ରାତିରେ ଖୋଜୁଛି,
ତୋ ଫିକ୍ ଫିକ୍ ହସ କାନେ ତୁନୀ କଥା
ସପନରେ ଆସୁଅଛି ।।

ପଢିବାକୁ ଭୁଲନ୍ତୁ ନାହିଁ

କ୍ଷୁଦ୍ରଗଳ୍ପ – ସମୁଦ୍ର – ଅମିୟ ବେଜ୍