କବିତା – ପ୍ରେମିକା – କବିଶ୍ରୀ ପ୍ରଫୁଲ୍ଲ ଚନ୍ଦ୍ର ମିଶ୍ର

ଏତେ ନାରୀଥିଲେ ଗୋପ ନଗରୀରେ
ବଇଁଶୀ ଚିହ୍ନିଲା ନାହିଁ
ଉଚ୍ଚାଟନ ମନ୍ତ୍ରେ କୁଞ୍ଜ କୁଟୀରୁ
ଡାକେ ଖାଲି ରାଈ ରାଈ‌ ।।

ବଡ଼ ହଟହଟା ତାନାମେ କୁଳଟା
ଅପବାଦ ର ଡେଙ୍ଗୁରା
ଗୋପରେ ବାଜଇ ତଥାପିତ ରାଈ
କୃଷ୍ଣ ପ୍ରେମରେ ଅଧୀରା ।।

ପ୍ରେମିକା ଋଷିଲେ ମନ ହଜିଯାଏ
ଦୂର ଦିଗ୍-ବଳୟ ପାରେ
ସହିବା ଦୂରୁହ ପ୍ରେମିକ ତାପାଇଁ
କେତେ କେତେ ରୂପଧରେ ।।

ପ୍ରେମିକା ର ମାନଭଞ୍ଜନେ କାଚରା
କେବେ ଯୋଗୀବେଶ ହୋଇ
ନାପିତୁଣୀ ବେଶେ ପ୍ରେମିକା ପାଦରେ
ଅଳିତା ନାଇ ଦିଅଇ ।।

ତୋଓପାଇଁ ରାଧା ଏ ଜୀବନ ଅଧା
ତୁଉ ମୋ ଜୀବନ ସାଥୀ
ତୋପଦ କିଙ୍କର ଆରେ ପ୍ରୀୟାମୋର
ଆରେ ସଖୀ ପ୍ରୀୟବତୀ ।।

ଅନାବିଳ ପ୍ରେମେ ପ୍ରେମିକ ପ୍ରେମିକା
ସ୍ୱର୍ଗୀୟ ସେ ଅନୁଭବ
କରନ୍ତି ସଂସାରେ ପ୍ରେମ ଅଦ୍ୱିତୀୟ
ଅବର୍ଣ୍ଣନୀୟ ସେ ଭାବ ।।