ନୟନ – କୁମୁଦିନୀ ବେହେରା

ପାଞ୍ଚି ପଦ ବାକ୍ଯେ ଭାବ କଳ୍ପନାରେ
ପେନ୍ଥା ପେନ୍ଥା ଗୁନ୍ଥି ହାର,
କାବ୍ୟ ରଚିବାକୁ ମୃଗ ନୟନର
କାବ୍ଯ ରୂପୀ ନାୟିକାର l୨l

ଜ୍ୟୋତିର୍ମୟୀ ତୁହି ତୋ ଜ୍ୟୋତିରେ ଦେଖୁ
ସକଳ କରୁ ଚୟନ,
ସେଥିପାଇଁ କିବା ଅଳିକ ସଂସାରେ
ନାମ ପାଇଛୁ ନୟନ l୩l

ଆକୃତିରେ ସିନା ସବୁ ଅଙ୍ଗ ଠାରୁ
ଅଟୁ ତୁହି ଅତି ସାନ,
କରାମତି ତୋର ଦେବେ ଅଗୋଚର
ତୀକ୍ଷ୍ମ ତୋ’ ଅବଲୋକନ l୪l

ଇସାରାରେ ତୋର ହlଣିବୁ ଯେବେ ତୁ
ଯୋଦ୍ଧା ସୁଦ୍ଧା ଯିବେ ଟଳି,
କେତେ ମୁନିରୁଷି ପଣ୍ଡିତ ସନ୍ୟାସୀ
ତୋ’ ଠାରୁ କେ’ ପାରେ ବଳି l୫l

ହୁଅନ୍ତୁ ମାନବ ଅଥବା ଦାନବ
ତୋ’ ଅଳସ ଚାହାଣୀରେ,
ଦେବଙ୍କ ଦେବତ୍ୱ ଲୋପ ପାଇଯିବ
ହାଣିଲା ମାତ୍ରକେ ଥରେ l୬l

ଓଠର ଶବ୍ଦକୁ ଓଠେ କେ’ ଲୁଚାଇ
ନୟନେ ପ୍ରକାଶେ ଯେବେ,
ସେ ଭାଷାର ନିଶା ପାନ ଯେ’ କରିଛି
ଭୁଲି କି’ ପାରିବ କେବେ l୭l

ଭ୍ରୂଲତା ନଚାଇ ଦେଲେ କଥା କହି
ଅଦିନେ ମଳୟ ବହେ,
ଫଗୁଣ ବିହିନେ କୋଇଲିଟା ଆସି
କୁହୁ ତlନେ ଗାଇ ଯାଏ l୮l

ନୟନ ମିଳନ ହୁଏ ଯେଉଁ କ୍ଷଣ
ଅନ୍ତ ହୁଏ ଆଡ଼ରୁଷା,
ନୂତନତା ପଣେ ନିବିଡତା ଆଣେ
ଏହି ନୟନର ଭାଷା l୯l

ପଢିବାକୁ ଭୁଲନ୍ତୁ ନାହିଁ

ମାନସିକତା – କଳ୍ପନା ରାଉତ

ସଂସାର ଭିତରେ ଦୁର୍ଲଭ ମଣି ତୁ’
କିଏ ତୋର ସମକକ୍ଷ,
ଚିତ୍ରଗୁପ୍ତ ରୂପେ କର୍ମର ସାକ୍ଷୀ ତୁ’
ସବୁ ଦେଖୁଛୁ ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷ l୧୦l