ସାହିତ୍ୟର କୋଣାର୍କ

ଭାଷା ମୋର ମାତା ଭାଷା ମୋର ପିତା

ଭାଷା ମୋର ଭାଗବତ

ଭାଷା ସାହିତ୍ୟର ସୁରକ୍ଷା ନିମନ୍ତେ

ହେଉ ସଦା ମୋର ବ୍ରତ ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ଗାଳ୍ପିକ ନୁହେଁ ଜଣେ କବି

ନୁହେଁ ଜଣେ ପ୍ରାବନ୍ଧିକ

ମାନସ ପଟଳେ ଶବ୍ଦ ଉତ୍ତାରିଣ

ଗଢେ ସାହିତ୍ୟ କୋଣାର୍କ ।

କାହିଁକି କେଜାଣି ଶବ୍ଦ ସବୁ ଆସି

ପାଶେ ଭିଡା ମୋଡ଼ି ହ୍ୱନ୍ତି

ଛନ୍ଦାଛନ୍ଧି ହୋଇ ଶବ୍ଦ ରାଜି ସବୁ

ମୂର୍ତ୍ତିମନ୍ତ ହୋଇ ଯାନ୍ତି ।

ସାହିତ୍ୟ ସାଧନା ସହଜ ନୁହଁଇ

ଫୁଲ ମାଳ ଗୁନ୍ଥା ପରି

ନିଖୁଣ ମୂର୍ତ୍ତିଟେ ଗଢିବାକୁ ହେଲେ

ଲୋଡ଼ା ଯେ ଶବ୍ଦ ଚାତୁରୀ ।

କଳ୍ପନା ରାଇଜେ ଉଡ଼ିବୁଲୁ ଥିବା

ଭାବନାର ଶବ୍ଦରାଜି

ଉଦ୍ଭାସିତ ସବୁ ଭାବନା ସମୁଦ୍ରେ

ଉତ୍ତାଳ ତରଙ୍ଗେ ମଜ୍ଜି ।

ଅନୁଭବେ ଯାହା ଲେଖିଚାଲେ ତାହା

ଲେଖିବାଟା ମୋର ନିଶା

ଚରିତ୍ର ଚିତ୍ରଣ କରେ ସନ୍ତର୍ପଣେ

ଶୁଦ୍ଧ କରି ମୋର ଭାଷା ।

ଭାବନା ଭିତରେ ଭାଷାର ପ୍ରାବଲ୍ୟ

ଆସିଯାଏ ଯେତେବେଳେ

ମନେ ଭାବ ଭରି ଶବ୍ଦମାଳା ଗୁନ୍ଥି

ବିନ୍ୟାସେ ସଞ୍ଜ ସକାଳେ ।

ଗଢ଼ି ଚାଲିବି ମୁଁ ସାହିତ୍ୟ କୋଣାର୍କ

ଅଦମ୍ୟ ଉତ୍ସାହ ଭରି

ଆଲୋଚନା ଅବା ସମାଲୋଚନାରେ

ମଥା ମୋର ନତ କରି ।

ମନୋଜ କୁମାର ଭୋଇ

ପ୍ରତିଷ୍ଠାତା, ସାହିତ୍ୟ ସଂସଦ ଟିକାବାଲି, କନ୍ଧମାଳ